Przykłady złego zachowania managera  w stosunku do pracowników i jego nieprzyjemne cechy charakteru często bywają komentowane w nieoficjalnych e-mailach, SMS-ach, blogach społecznościowych itp. Raz zapisanei zostają na wieki na serwerach wielkich korporacji.

Szczególnie  gdy firma przestaje się rozwijać i brak pieniędzy w kasie frustracja pracowników pogłębia się i jest przyczyną wzmożonej grafomanii.

Ślady na Internecie opisują najbardziej typowe cechy charakteru właściciela biznesu jakie zwykle są komentowane przez jego pracowników:

„Zosia Samosia” – To boss który uważa że jest  stanie zrobić wszystko sam i nikt z jego podwładnych do pępka mu nie sięga. Niezachwiana wiara we wszechstronność własnych umiejętności i podejrzliwość oraz brak zaufania do kwalifikacji współpracowników to jego postawa. Stara się robić wszystko sam i po prostu nie daje rady. Jeśli szef posiada taką cechę charakteru to ambitni współpracownicy, widząc co się święci, stopniowo odchodzą z firmy a pozostają tacy, którzy poprzez przymilne zachowanie podbudowują postawę szefa i w ten sposób nic nie robiąc osłabiają potencjał firmy doprowadzając biznes do upadku..

„Boss Gromczy” – codziennie opieprzający wszystkich o wszystko. Taka postawa to wyraźny brak kultury osobistej. Regularne urządzanie awantur, częste pokrzykiwanie na pracowników, lekceważenie ich uwag i obserwacji, szykanowanie pracowników za każdy najdrobniejszy błąd, wyżywanie się na pracownikach za swoje stresy i niepowodzenia – to wszystko powoduje u pracowników brak zainteresowania pracą, niechęć wobec problemów firmy i działanie na złość właścicielowi. Celowe działania na szkodę firmy (kradzieże, defraudacje, sprzedaż poufnych informacji) doprowadzają biznes do upadku..

„Nie jestem zawodowym finansistą”- Boss który tak twierdzi nigdy nie powinien zostać właścicielem małego biznesu. W firmie zawsze bałagan, zawsze brak pieniędzy na wszystko. To zwykle jest opisywane w niewybrednych komentarzach.

„To nie ja, to oni”- To jeszcze bardziej wyrafinowana wymówka bossa, który nie daje sobie rady i tak się tłumaczy swoim pracownikom. Poszukiwanie przyczyn własnych niepowodzeń w warunkach otoczenia – złej polityce państwa, warunkach pogodowych, fatalnych przepisach, nadmiernych podatkach, nieuczciwej konkurencji, niekompetentnych urzędnikach… i tak dalej… to błąd najgorszy. zamyka możliwość zrozumienia i poprawy własnych błędów. Jeżeli te wyżej wymienione czynniki to za mało by zrozumieć przyczynę długotrwałych niepowodzeń , następnym wyjaśnieniem jest zwalenie całej winy na głowy podległych pracowników (nad którymi samemu powinno się mieć kontrolę). Nikomu z pracowników taka postawa bossa się nie podoba..

„Oszczędności pozorne” – Kiedy w firmie jest źle – zaczynamy oszczędzać. Przychodzi boss, wygłasza przemowę do załogi i zaczynamy nową epokę ekonomiczną. Oszczędzamy tysiące a tracimy miliony. Najgroźniejsze oszczędności to oszczędności na ludziach – podstawowym potencjale firmy. Boss nie wie, że za 1000 zł miesięcznie nie kupi się fachowca o kwalifikacjach które kosztują 10.000 zł. Oszczędzanie na kosztach mało istotnych jak gumki, ołówki, papier toaletowy, kawa czy herbata powoduje że uwaga poświęcona na oszczędzanie jest wielokrotnie więcej warta niż cena zakupu danych artykułów,

Brak strategii i planowania - To główna wada większości właścicieli chętnie komentowana przez pracowników. Brak planowania pozbawia biznesmena kryteriów oceny pracy swojej firmy i poprzez stosowanie chwilowych, a więc zastępczych, (mniej precyzyjnych) kryteriów – wprowadza go błąd.

Nieudacznik życiowy – to najgorszy typ bossa biznesowego jaki sobie można wyobrazić. Zwykle ma dobrą gadanę i to sypia czujność niepodejrzewających niczego pracowników. Ale pomimo dobrych intencji, szczerej wiary w sukces i dobrego serca nic i nigdy mu nie wychodzi. Po euforii chwilowych sukcesów na firmę spada  fala niepowodzeń, nieprzewidzianych okoliczności i nieplanowanych nieszczęść. Cierpią na tym pracownicy. Po fali niepowodzeń, następuje nowy zryw aktywności. Zbiera się nową ekipę, obiecuje złote góry następnemu inwestorowi lub partnerowi – osiąga krótki, chwilowy sukces i historia się powtarza. Nie ma na to sposobu. Ten typ tak ma. Po prostu nic mu się nie może udać. Od takiego właściciela biznesu biegiem powinni uciekać wszyscy jego pracownicy co jest opisywane we wpsaniałych emailach.